Te la presento:
E’ ‘na picciotta Leria
di circa sidici anni,
briusa, sempri alleghira
ch’ ‘un ‘havi mai malanni.
E’ la so facci florida;
ncarnati li mascidd(r)i,
l’occhi chi sempri ridinu,
chi mannanu faidd(r)i.
Abballa, joca, sauta,
abbrazza, strinci e vasa,
e comu ‘na girannula
va sempri casa casa.
Mmesti ntra seggi, e truppica
si curri, si camina,
e spissu rumpi chicari,
sdirrupa tavulina.
Quannu mi veni un pasimu
l’anima a cummigghiari,
nni la briusa Leria
mi vaju a straviari.
Mi ridi idd(r)a vidennumi,
e tutta focu e sbrizzi
mi nesci pri lu giubilu
li seggi e li firlizzi.(1)
(1) Espressione di massima amabilità ed accoglienza.
Vincenzo Zerilli, Poesie siciliane pubblicate in Marsala nel 1861, Off. Tip. F. De Dia, pag. 133
Elio Piazza